Zuid-Noorwegen: hiking & andere activiteiten

Wandelen in Noorwegen met kinderen

Wandelingen selecteren die geschikt zijn voor een gezin vind ik niet gemakkelijk. Reviews spreken elkaar vaak tegen. Ervaringen hangen af van de persoon, de ervaring, de weersomstandigheden. Het ene kind is het andere niet. De ene persoon heeft al sneller schrik dan de andere.

Blogs en reviews lezen, persoonlijke ervaringen op social media, afstand en route van de wandelingen bekijken en vergelijken… Uiteindelijk selecteerde ik drie wandelingen.

Himakana

Je kan je auto achterlaten op de parking van de supermarkt naast het kerkje van Nedstrand. Daar is de route al met een bordje aangeduid. Wij deden er nog even wat boodschappen om voor het aanvatten van de tocht te ontbijten aan de picknicktafels naast de kerk en een tussendoortje voor boven op de top.

Na even de weg te hebben gevolgd, sla je linksaf, het steile grindpad op. Het is slechts ca. 3 km tot je de top van de wandeling, “de neus van de trol”, bereikt. De moeilijkheidsgraad van de wandeling is vooral de continue hellingsgraad.

Het brede grindpad vonden de kinderen wel wat saai. Het laatste stukje kan je echter via een smal pad door het bos afleggen, wat meteen een heel stuk leuker is.

Vergeet tijdens de wandeling niet te genieten van het steeds veranderende prachtige uitzicht, zowel tijdens de heenweg als de terugtocht! Het is adembenemend!

En bovenaan kan de traditionele foto op de overhangende rots natuurlijk niet ontbreken. Gelijkaardig aan de bekende trolltunga maar een stuk minder zwaar. Wij wandelden in drie kwartier naar boven en ook over het dalen deden we drie kwartier.

Het verhaal van Himakana

Er leefde eens een crone (vrouwelijke trol) in Stolanuten aan de oostkant van de Lyse. De mensen noemden haar Himakana (de huisvrouw). Ze was goed bekend in heel Ryfylke. Ze had stapels goud en zilver bij zich in de bergen.

Toen bouwden ze een kerk in Nedstrand. De bouw nam zijn tijd want de mensen van Nedstrand waren niet rijk. Ze slaagden er ternauwernood in om een dak op de kerk te leggen. Ze konden zich geen kerkklokken veroorloven. Maar toen vroegen ze Himakana, of ze hen niet wilde helpen, zo rijk als ze was. En ja, hulp zouden ze krijgen, maar ze moesten beloven dat ze de kerkklokken niet zouden luiden zolang ze leefde.

Toen de mensen de volgende dag wakker werden, hingen de klokken in de kerktoren. Zulke prachtige kerkklokken bestonden in geen van de zeven buurparochies. Maanden en jaren gingen voorbij. Himakana stierf niet. En de bel ging niet. De bel werd niet gebruikt, noch bij dopen, huwelijken of begrafenissen.

Op een dag stierf de dochter van de priester. Nu was het zo dat deze priester niet veel om Himakana gaf. En op de dag van de begrafenis van zijn dochter liet hij de klokken luiden in het hele dorp. Zo'n mooi geluid was nog nooit eerder in Nedstrand gehoord. Luid en duidelijk klonk het, en het klonk zo hard dat het zowel op het land als op zee in de naburige parochies kon worden gehoord.

Maar juist die dag was Himakana op weg naar een naburig oud wijf met pap. Ze was net uit de berg gekomen toen de klokken luidden. Ze was woedend. Ze morste de pap in de richting van de kerktoren, maar raakte het niet en het stroomde langs de waterkant op een steenworp afstand van de kerk. Je kunt nog steeds het gat zien waar de pot pap is geraakt. Men noemt dit gat Grautambaren.

Op weg naar de buitenkant van de berg veranderde de Crone zelf door het klokkenspel in steen doo. Hier we kunnen haar gezicht nog steeds in de berg zien. En Himakana is haar naam, nu net als toen.

Bondhusvatnet

Meerdere parkings met parkingwachters zijn voorzien langs de weg die uitkomt aan het begin van de wandeling naar Bondusvatnet, een van de gletsjermeren van de Folgofonna-gletsjer.

Het gaat om een relatief makkelijke wandeling op een golvend parcous langs een bruisende rivier. We zagen veel kinderwagens maar voor rolstoelen lijkt het mij nu wel niet meteen geschikt.

Het zicht aan het einde op Bondusvatnet is adembenemend. De aparte kleur van het wateroppervlak dat gebroken wordt door uitstekende rotsblokken en met op de achtergrond het gebergte met de gletjsertong.

Voringfossen

Voor de wandeling om de Voringfossen van beneden af te kunnen aanschouwen, parkeren we langs de Rijksweg in Eijdford tussen de tweede en derde tunnel in de Mabodalen vallei. We konden het niet missen gezien de vele auto's die er geparkeerd stonden.

De wandeling start via een verhard wandelpad en vervolgens een bospad. Je wandelt in de vallei met beneden het zicht op de rivier. Met de regelmaat moeten een stuk grote stenen, ten gevolge van steenlawines, overwonnen worden. Het maakt de wandeling uitdagender en voor de kids een stuk plezanter… al dat klimmen.

Hoewel het wordt afgeraden staken we via een brugje uiteindelijk de rivier over om via een smaller, steiler, moeilijker padje langs de bergwand een mooi zicht te krijgen op de twee tegenoverliggende watervallen. Hoewel je niet superdicht komt, is het toch een momentje om van te genieten!

Zon, zee strand

Nee, naar Noorwegen ga je niet voor een zon-zee-strand-vakantie. Dat wil niet zeggen dat je er niet of nooit kan genieten van een aangenaam weertje en een duik in het water.

Sandhaland Badestrand, een klein gezellig strandbaaitje aan de Noordzee, omgeven door een groene, natuurlijke omgeving. Bovenaan, langs de weg, is er een kleine parking waar je je auto kan achterlaten.

Na de wandeling naar Bondhusvatnet, op de terugweg naar de camping, volgden we intuïtief een wegwijzer waarop een strandje aangegeven werd. Een kleine parking en steil padje naar beneden kwamen uit bij een keienstrandje en grasplein langs Hardangerfjord. Het zilte fjordwater was in eerste instantie koud maar was, na een minuutje gewenning, héél aangenaam!

Dikkon Camping op het eiland Sandoya is een strandcamping. We genoten er een ganse dag van vissen, baden, zandkastelen… echt chillen!

Met de RIB-boat op Aurlandsfjord en Naeroyfjord

Heb je graag wat afwisseling bij het wandelen en bewonderen van de natuur? Dan kan je een fjord van op een sportieve RIB-boat, op het fjordwater, bewonderen.

Wij deden dit vanuit het dorpje Flam. Het dorpje zelf vonden we niet veel soeps en lijkt ons vooral bekend gezien de vele grote cruiseschepen die er aanmeren.

Van de boottocht vond ik vooral de lokale kapiteins die je meenemen in de historiek van de omgeving, cijfers en verhalen de grootste meerwaarde.

Als toetje spotten we nog dolfijnen en een zeehondje…

En wat zagen we er stoer uit in die kledij!

Langedrag Nature Park

Gezien ik, met onze “stille, rustige kids”, niet verwachtten veel dieren in het wild te kunnen spotten, brachten we een bezoekje aan Langedrag Nature Park: een natuurpark waar je dieren kunt bewonderen die in het noorden leven.

Je kunt er guitige everzwijntjes bewonderen, rendieren, elanden… maar ook wolven, vosjes en lynxen. Je wandelt er tussen tientallen konijntjes en geiten en als het park zijn sluitingsuur nadert ook fjordpaarden.

Ik heb altijd een dubbel gevoel bij dierenparken maar hier had ik een goed gevoel bij. Er wordt geprobeerd hun dierlijke instincten zo goed als mogelijk te behouden en toch de bezoekers van de dieren te kunnen laten bewonderen.

Bovendien is de omgeving supermooi. Een grote wandeling in en rond het park is zeker de moeite waard.

Gaustatoppen

In Oost-Noorwegen, nabij Rjukan, vind je één van de mooiste uitzichtpunten van Noorwegen. Je kan er kilometers ver kijken in alle richtingen… toch in het geval je helder weer hebt. Wij hadden helaas de pech van een dikke mist rond de top.

Op een unieke manier maakten we toch onze weg tot de top, met de Gaustabanen, een tandradbaan in de berg. In twee delen, eerst horizontaal en vervolgens steil naar boven (of beneden).

Boven verwarmden we onszelf in de bistro genietend van een snack en een warme chocomelk.

Brevik

In afwachting van onze overzetboot van Langesund naar Hirtshals vertoefden we nog een tweetal uurtjes in het gezellige dorpje Brevik: slenteren langs het water, bootjes kijken in het haventje, blij worden van springende sprotjes, een ijsje…